Start tradycyjnie odbywa się w środę o godzinie 17:00 z Winiarni Celtica w Sobótce (ul. Czysta 1).
Zawodnicy mają możliwość pozostawienia samochodów na parkingu oraz rezerwacji noclegów na noc przed i po zawodach. Tutaj też znajduje się biuro zawodów, obywa się odprawa przedstartowa, tutaj też zostawia się depozyt dla supportu mobilnego oraz jest możliwość przekazania ostatnich wskazówek dla wolontariuszy z supportu mobilnego.
Start wspólny, zawodnikom na pierwszych kilometrach będą towarzyszyć biegacze KB Sobótka, którzy odprowadzą ich na Rynek, a dalej czerwonym szlakiem na Ślężę.
Pierwszy wierzchołek Trójkąta Sudeckiego. Najwyższy szczyt Masywu Ślęży, ponad 500 m przewyższeń.
Od Rynku na Ślężę zawodnicy biegną czerwonym szlakiem, pierwszy kilometr asfalt i bruk, dalej już ścieżki leśne, mniej więcej od połowy kamieniste i dość „nieprzyjemne” techniczne.
Na Ślęży zmiana szlaku na żółty i kilka kilometrów szybkiego zbiegu (uwaga na luźny tłuczeń).
Szlak żółty jest dość przyjemny, kilkanaście kilometrów łatwych technicznie leśnych/polnych ścieżek, głównie w dół lub płasko. Jest też dwukilometrowy odcinek asfaltowy. Za Kiełczynem kolejny podbieg, około 200m w górę na Szczytną, najwyższą górę Wzgórz Kiełczyńskich.
Ścieżka leśna, kamienista, podobna jak na Ślęży.
Po pokonaniu Wzgórze Kiełczyńskich zawodników czeka 8 km asfaltu do samej Świdnicy.
Na przedmieściach Świdnicy można spodziewać się zajęcy ze Świdnickiej Grupy Biegowej, którzy tradycyjnie przeprowadzają kreta zawodników przez miasto do pierwszego punktu żywieniowego przy dworcu PKP Świdnica Miasto.
Na punkcie są napoje, zimne przekąski, muzyka. Jest też możliwość skorzystania z własnego depozytu, który będzie transportowany przez suport mobilny.
Dla chętnych będziemy mieli już ciepły ryż z jabłkami, choć zwykle na tym punkcie zawodnicy się na niego nie decydują i szybko ruszają w trasę.
Uwaga. W zmiana szlaku na niebieski!
Pierwsze 8 km trasa wiedzie asfaltem, w Witoszowe Górnym szlak odbija w prawo i wchodzi w las.
Ten odcinek zawodnicy pokonują już po zmroku.
Uwaga na nawigację. Przy Jeziorku Daisy zmiana szlaku na zielony w kierunku Lubiechowa.
Za mostem rzecze Pełcznicy w okolicy 47. km, zmieniamy szlak na czerwony i odbijamy w lewo. Teraz trasa wiedzie przez tereny miejskie Wałbrzycha i Szczawna-Zdrój, tutaj też mogą wystąpić problemy z nawigacją w związku z ograniczonym zasięgiem GPS w gęstej zabudowie oraz mnogością ulic i uliczek.
W Szczawnie-Zdrój, na parkingu przy Zdrojowej 20, tuż przy głównym deptaku naprzeciw Teatru-Zdrojowego, znajduje się drugi punkt żywieniowy. Dostępne będą zimne i ciepłe napije oraz ciepły posiłek (zwykle zupa i/lub ryż z jabłkami).
Uwaga! Zmiana szlaku na niebieski.
Ważne! Na kolejnym odcinku warto mieć na sobie długie getry (patrz Boracza – 65 km)!
Najwyższy szczyt Gór Wałbrzyskich, ponad 400 m przewyższeń, zawodnicy zdobywają go najtrudniejszym podejściem zwieńczonym ścianą o nachyleniu zbocza przekraczającym 200 m/km.
To jeden z najbardziej niepozornych a zarazem najbardziej traumatycznych odcinków całej trasy. Grzbiet Boraczej to głównie kolce i szlak niemal w całości zarośnięty jeżynami. Do tego pokonuje się go w środku nocy.
Sugerowane długie getry lub osłona na nogi przed kolcami.
Uwaga! Na szczycie Boraczej zmiana szlaku na żółty. Za Czarnym Borem powrót na niebieski.
(więcej…)Kolejny punkt żywieniowy zlokalizowany w Kamiennej Górze obok Dworca PKS. Na punkcie standardowo dostęp do depozytów oraz ciepłe posiłki oraz napoje.
Za Kamienną Górą zaczynają się już „prawdziwe” góry i będzie tylko wyżej. Najpierw Rudawy Janowickie, potem Karkonosze. Warto przygotować się na zimowe warunki w końcówce
Uwaga! Na 88 km zmiana szlaku z niebieskiego na żółty!
Punkt żywieniowy na Przeł. Okraj znajduje się w schronisku (drugi budynek, na prawo od drogi asfaltowej, wchodzi się po schodkach)
Tutaj zawodnicy mają możliwość ciepłego posiłku oraz przygotowania się do zdobycia Śnieżki, gdzie zwykle panują warunki zimowe. Jest też możliwość noclegu/drzemki w jednym z pokoi schroniskowych.
Na tym punkcie zawodnicy pojawiają się dwukrotnie, przed i po zdobyciu Śnieżki.
Najwyższy szczyt Karkonoszy oraz całych Sudetów. Drugi wierzchołek Trójkąta Sudeckiego, a zarazem zwieńczenie pierwszego boku.
Na Śnieżce w kwietniu zwykle panują warunki zimowe. Warto być przygotowanym na kiludziesięciocentymetrową pokrywę śnieżną, silny wiatr i szlak skuty lodem.
Trasa na Śnieżkę prowadzi szlakiem czerwonym. Sam szczyt można zdobyć wariantem letnim według tracka GPX, lub wariantem zimowym wzdłuż tyczek, obie trasy są dopuszczalne. To zawodnik na miejscu decyduje o wyborze opcji, w zależności od tego jakie warunki zastanie i jak je oceni.
(więcej…)Kolejny odcinek za Przeł. Okraj jest relatywnie szybki. Początkowo szlakiem żółtym, a dalej zielonym aż rezerwatu Kruczy Kamień za Lubawką.
Góry Krucze to jeden z bardziej malowniczych odcinków trasy. Kilka kilometrów za nimi jest Chełmsko Śląskie, gdzie na ryneczku zlokalizowany jest kolejny punkt żywieniowy.
(więcej…)To jeden z najpiękniejszych a zarazem najbardziej wymagających nawigacyjnie odcinków trasy. Prawie trzydzieści kilometrów labiryntów skalnych, z często zmieniającymi się kolorami szlaków, z trudnymi technicznymi zbiegami, a to wszystko często pokonywane już po zmroku.
Odcinek ten zaczyna się tuż za punktem żywieniowym na Honskim Sedlu (156 km) a kończy w Batorowie (184 km)
Przy trasie znajdują się dwa schroniska turystyczne: Chata Hvezda (159 km) oraz Pasterka (170 km)
(więcej…)W Batorowie poza tradycyjnym punktem żywieniowym, znajduje się też punkt kontrolny, gdzie następuje wymiana trackerów GPS. Jest tam również możliwość noclegu. To półmetek trasy, druga noc.
Za Batorowem kilka kilometrów dość łatwego, leśnego odcinka do Polanicy, a dalej podejście żółtym szlakiem na jeden z głównych szczytów Gór Bystrzyckich – Łomnicką Równię (500m przewyższeń).
Kolejny punkt żywieniowy znajduje się w Bystrzycy Kłodzkiej i jest to ostatni punkt supportu mobilnego.
Tu warto przygotować się już bardzo długi odcinek bez supportu (około 50 km przez Śnieżnik) do Starego Gierałtowa, gdzie zostaną przetransportowane depozyty zawodników korzystających z supportu organizatora.
Międzygórze to ostatnie tchnienie cywilizacji przed Śnieżnikiem. Trasa prowadzi tuż przy Wodospadzie Wilczki, największym we Wschodnich Sudetach.
(więcej…)Śnieżnik o tej porze roku zwykle pokryty jest Śniegiem. Czasem jest to półmetrowa warstwa świeżego puchu, czasem jedynie pozostałe po zimie białe płaty. Zdarzały się też lata, gdy zawodnicy biegli po zmrożonej skorupie, grzęznąc w brei roztopionego śniegu. Warto być gotowym na każdy z tych scenariuszy.
Przed szczytem zawodnicy mogą posilić się w Schronisku Na Śnieżniku, gdzie właściciel serwuje posiłki dla hardcorowców w godzinach otwarcia kuchni.
(więcej…)Bieszczadzkie klimaty w sercu Sudetów. Jedno z najdzikszych miejsc na trasie, podobnie jak w Masywie Śnieżnika można spodziewać się tu zimowej aury.
Za Przeł. Płoszczyna (246 km) jest krótki odcinek bez szlaku drogą asfaltową, a dalej już niebieskim szlakiem aż do Starego Gierałtowa.
W Starym Gierałtowie mieści się pierwszy punkt odżywczy klasycznego Kreta, z którego mogą korzystać zawodnicy Hardcora. Znajduje się on w gospodarstwie agroturystycznym Odważny Team.
Jest tam możliwość noclegu oraz odpoczynku pod dachem. W przypadku zawodników Hardcora, którzy dotrą na punkt jeszcze przed startem Małego Kreta, gospodarze ich obsłużą, serwując ciepły posiłek. Tutaj też zostanie dowieziony mobilny depozyt.
Na mapie wygląda niepozornie, niewielka górka za Radochowem, jednak po 275 km kamienne schody są dla nóg nie lada wyzwaniem.
(więcej…)Kolejny ze stałych punktów żywieniowych Kreta klasycznego, z legendarną pomidorówką z kotła, serwowaną przez Bogdana. Dla zawodników Hardcora, którzy dotrą tam przed lub po godzinach jego otwarcia, pozostaje opcja suportu na telefon – czyli obsługi indywidualnej przez wolontariusza, po uzgodnieniu telefonicznym godziny i miejsca spotkania.
To już końcówka Gór Bardzkich. Niepozornych, lecz trudnych.
Na Przeł. Wilczej, podobnie jak na Łaszczowej, jest stały punkt żywieniowy Kreta klasycznego z opcją supportu na telefon.
Jedno z czterech najwyższych pasm górskich na trasie, z Wielką Sową o wysokości ponad 1000 m.
Trasa wiedzie głównym grzbietem. Znajdują się tu dwa punkty żywieniowe Kreta klasycznego:
Przęł. Woliborska (327 km) oraz Przeł. Walimska (343 km).
Na Przełęczy Woliborskiej oprócz punktu żywieniowego zawodnicy mają również dostęp do depozytu.
Ostatni punkt żywieniowy na trasie, zlokalizowany na zielonym szlaku, przy boisku sportowym w miejscowości Kiełczyn. Za punktem przez kilkaset metrów zawodnicy idą polną droga bez oznaczeń aż do drogi asfaltowej, skąd dalej już szlakiem żółtym na Ślężę.
Ślęża po raz drugi w trakcie tego biegu, tym razem jako symboliczne domknięcie Trójkąta Sudeckiego.
…uuu